Van paardenkop tot koningin Paola. Wat er allemaal kan in 25 jaar.

De loopbaan van Lisbeth Roden, leerkracht vijfde en zesde leerjaar in basisschool De Kleine Prins leest als een trein. Met heel wat bekende namen in het script. Van Passel en Cleeremans. Maar evengoed schrijfster Smeekens en koningin Paola. Rode draad in het verhaal is innoverend onderwijs. Wat begon als remedie tegen de verveling is vandaag nog steeds een brandende passie. 

Lisbeth maakte als jonge leerkracht de opstart van Scholengroep Adite mee. “Ik ben hier begonnen met een korte vervanging in wat toen nog basisschool Station in Diest was”, vertelt Lisbeth. “Daarna kon ik starten in Dol-fijn in Rillaar, maar door een dalend leerlingenaantal moest ik terug naar Station. Voor mij een grote meevaller, want ik woon in Diest en kon dus in mijn eigen habitat lesgeven. Pittig detail: ik nam er de plaats in van Anouk Cleeremans, die niet veel later directeur geworden is binnen Adite. Maar geen nood: Anouk nam dat super goed op en we hebben nog steeds een heel fijn contact.”

Aan anekdotes met bekend volk geen gebrek bij Lisbeth. “In mijn eerste klasje in basisschool Station nam ik het lokaal over van mijnheer Van Passel, de vader van onze algemeen directeur. Ik schrok mij een hoedje, want in de kast stak een heuse paardenkop. Ik heb hem meer dan 20 jaar bewaard, maar bij de verhuis naar onze nieuwe locatie is hij toch op de container beland. En guess what? Enkele maanden erna kwam mijnheer Van Passel vragen of ik die kop nog had. Hij kon hem gebruiken voor toneel. Jammer, maar het kalf (of beter gezegd: paard) was verdronken.”

Ondanks veel leuke momenten leest de loopbaan van Lisbeth toch vooral als een verhaal vol professionele hoogtepunten. “Het is eerder toevallig begonnen”, zegt Lisbeth. “Ik vond het als jonge leerkracht nogal saai om aan een groep kinderen telkens hetzelfde te vertellen. Daarom ben ik beginnen werken in hoeken. Eerst voorzichtig, met Franse woordjes die ik inoefende met een klein groepje, terwijl de andere kinderen zelfstandig werkten.” Dat pionierswerk werd snel opgemerkt en Lisbeth werd gecontacteerd door Els Smeekens, die het boek ‘De klas van nu’ schreef over innovatief onderwijs. “Het boek beschrijft mijn klas”, gaat Lisbeth verder. “Mijn klaswerking was toen baanbrekend, maar ook vandaag nog geeft Els lezingen over futureproof onderwijs en praat ze daarbij over De Kleine Prins.”

Toen er in 2014 een kernteam werd samengesteld om het onderwijs in Diest op zijn kop te zetten, was het vanzelfsprekend dat Lisbeth erbij zou zijn. “In Houffalize hebben we twee dagen gebrainstormd over een compleet nieuwe werking. Ik was meteen enthousiast, want de nieuwe visie sloot naadloos aan bij de manier waarop ik met mijn leerlingen werkte. We hebben alles omgegooid en zijn er meteen volop ingevlogen. Eerst met de collega’s van de derde graad en van daaruit is ons werk als een olievlek verspreid doorheen de hele school.” 

Ook dat werk bleef niet onopgemerkt. “Onze nieuwe werking werd bekroond met de prijs van de Stichting Koningin Paola”, vertelt Lisbeth. “Het heeft een tijdje geduurd eer het tot ons doorgedrongen was hoe prestigieus en uniek dat eigenlijk was. We gingen met het beleidsteam de geldprijs afhalen op het koninklijk paleis, waar we ontvangen werden door koningin Paola zelf. Het was een snikhete dag, maar we waren netjes uitgedost en zaten volop te puffen op de hete trein in onze chique kleren. Om dan nog te zwijgen van onze wandeling naar het paleis op onze hoge hakjes. Hilarisch. Een dag om nooit te vergeten,” besluit Lisbeth.

Toch is het niet de koningin die de meeste indruk maakte op Lisbeth doorheen haar 25 jaren. “Nee, zeker niet”, gaat ze verder. “Dat zijn ongetwijfeld de collega’s. Niet alleen op school, maar ook binnen Adite zelf. Onze gemeenschappelijke studiedagen of avonden zoals AditedX vond ik altijd zeer inspirerend. Ik vind het fijn om verbinding te maken met collega’s uit andere scholen. En ik heb ook heel veel van hen geleerd. En wat mij telkens opvalt op zo’n momenten is de grootsheid van Adite. Ik vind het telkens weer indrukwekkend met hoeveel we zijn.”

Inderdaad met 1000! “Wow! Echt waar?”, aldus Lisbeth. “Dringend tijd om weer eens met zijn allen samen te komen!”