Week-mama zijn voor 80 kinderen van 2,5 tot 20 jaar. Mady kan dat!

Vers eten, warme knuffels en vele mooie gesprekken in Internaat Zwaluwnest

Geen beter persoon dan Mady Maes om de rijke geschiedenis van Adite te illustreren. Met haar 37 jaar dienst maakte zij de geboorte van Adite in 2000 van kortbij mee. Ze maakte heel wat evoluties mee, waarvan de meest ingrijpende voor haar de sluiting van Internaat Zwaluwnest was. Het was niet alleen het einde van een mooie tijd, maar ook een afscheid van de kinderen die er een tweede thuis hadden gevonden. 

Verse groenten en warme appelbeignets

Mady Maes: “Ik begon mijn carrière als internaatsmedewerker. We hadden 80 internen, zowel kleutertjes als oudere leerlingen. Ook de studenten van de hogeschool in Diest zaten bij ons “op kot” en schoven mee aan tafel. Elke dag maakten we ‘s morgens, ’s middags, om 4 uur en ’s avonds vers eten. Ik durf best wel zeggen dat de kinderen echt verwend waren in ons internaat. Ik heb kilo’s groenten gesneden en om 4u kregen de kinderen geregeld vers gebakken appelbeignets. Maar we deden meer dan enkel koken. We zorgden samen met de opvoeders voor een warme omgeving voor de kinderen. In de examentijd bijvoorbeeld speelde ik samen met de kaarten, om wat stress weg te nemen bij de kinderen. 

Alle kinderen zijn uniek, maar er zijn toch enkele bijzondere internen, waar we extra aandacht aan moesten besteden. Kirsten Flipkens en Kim Clijsters bijvoorbeeld. Zij zaten ter wille van hun tenniscarrière bij ons op internaat en ze hadden uiteraard specifieke wensen voor hun maaltijden. Op campus Russelberg volgende toen ook enkele beloftevolle renners les, die bij ons op internaat zaten. Ook zij hadden krachtvoer nodig. Je mag me dus gerust vragen wat je wil over sporteten.

Sluiting internaat brengt verandering in taken

Mady Maes: “Met de tijd is het internaat kleiner geworden en uiteindelijk gesloten. Dat was voor mij een emotioneel moment. Ik zag de kinderen echt graag; het was dus moeilijk om afscheid te nemen. Via sociale media zoals Facebook heb ik nog steeds contact met een aantal onder hen. Het is altijd leuk om te horen hoe het met ze gaat en om te zien hoe ze zich hebben ontwikkeld. Sommige van hen sturen nog oude foto’s door of herinneringen aan hun tijd hier. Dat maakt me trots op het werk dat ik heb gedaan”.

In de laatste jaren van het internaat werd het eten voor de kinderen geleverd door een cateraar en kreeg Mady meer en meer huishoudelijke taken zoals poetsen en het verzorgen van de kamers. Na de sluiting bleef ze poetsen in de school en in de bureaus van de centrale diensten van Adite. Daarnaast zorgt ze ook voor de vergaderzalen. “Een leuk deel van de job”, zegt Mady. “Hier kan ik opnieuw mensen verwennen en verwelkomen, bijvoorbeeld met een lekkere koffie”. 

Wat zie jij als de grootste verandering in de vele jaren in het onderwijs?

Mady Maes: Voor mij is dat de manier waarop we met elkaar omgaan. Vroeger was er veel meer hiërarchie in de scholen. Nu heb ik een veel vlotter contact met iedereen in mijn werkomgeving, van naaste collega tot de directeur. De afstand tussen mensen met verschillende functies is verdwenen. Ik voel mij vandaag meer opgenomen in een team dat samenwerkt aan hetzelfde doel. 

Ik zie ook dezelfde evolutie bij de leerlingen. De manier waarop leerkrachten met hen omgaan is veranderd. Vroeger was het allemaal strenger en formeler. Nu krijgen kinderen veel meer ruimte om hun eigen gedacht te zeggen. 

Ook de vergaderingen zijn veranderd. Vroeger was het veel formeler. Je zag iedereen stilzitten en luisteren achter een tafel en de mensen moesten wachten tot wij hen koffie kwamen uitschenken. Nu zie je mensen veel meer bewegen, samen werken én ze kunnen zelf koffie nemen wanneer ze willen. 

Gaan wij voor goud? 

Onze 25ste verjaardag is een gouden verjaardag. Wij gaan voor goud, terwijl het vandaag eigenlijk pas zilver is. Wat betekent dat voor jou? 

Bij Adite doet iedereen altijd zijn best voor de leerlingen en de leerkrachten. In mijn geval probeer ik het voor alle collega’s en bezoekers van onze centrale diensten zo aangenaam mogelijk te maken. Onze nieuwe vergaderzalen zijn super mooi geworden en ze staan voor iedereen open. Dat betekent dat het in onze vergadergang vaak een drukte van jewelste aan het koffiemachine is, maar dat zie ik graag. Het brengt mij een klein beetje terug naar de dagen op het internaat, waar soms tachtig kinderen bij elkaar zaten te babbelen en tateren. Mooie herinneringen, zoveel is zeker!